Dźwięk – wrażenie słuchowe, spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku sprężystym (ciele stałym, cieczy, gazie). Częstotliwości fal, które są słyszalne dla człowieka, zawarte są w paśmie między wartościami granicznymi od ok. 16 Hz do ok. 20 kHz.
Pasmo Dźwięku
Właściwości dźwięku:
- Wysokość dźwięku - wysokość dźwięku zależna jest od ilości drgań (np. struny) na sekundę. Struna krótka (np. fortepianu, skrzypiec) wykonuje tysiące drgań na sekundę, natomiast struna basowa (np. kontrabasu) wykonuje takich drgań kilkadziesiąt. Z tych podanych właściwości wynika, że im większa częstotliwość drgań na sekundę tym wyższy dźwięk, i odwrotnie - im mniejsza częstotliwość tym dźwięk jest niższy.
- Głośność dźwięku - zależy od amplitudy drgania (odpowiednikiem jest natężenie dźwięku). Na głośność dźwięku wpłynąć może pudło rezonansowe. Jednostką głośności dźwięku jest dB.
Decybel, dB – logarytmiczna jednostka miary równa 1/10 bela.
Decybeli używamy w sytuacji, gdy chcemy porównywać wielkości zmieniające się liniowo w bardzo szerokim zakresie, a interesują nas zmiany względne (np. procentowe). Przykładem takiej sytuacji jest pomiar wielkości, których zmiany ludzkie zmysły rejestrują zgodnie z prawem Webera-Fechnera.
Jednostką podstawową jest bel [B], jednak przyjęło się używać jednostki pochodnej – 10 razy mniejszej czyli 1 dB = 0,1 B (stąd przedrostek decy).
Wartości wyrażane w decybelach odnoszą się do stosunku dwóch wielkości: wielkości P do pewnej wielkości odniesienia P0
W przypadku dźwięku natężenie liczymy według wzoru:
L = poziom natężenia dźwięku
I = natężenie dźwięku I0= wartość odniesienia |
- Barwa dźwięku - dźwięki, mimo że te same, wydobyte z różnych instrumentów brzmią inaczej. Właściwością fizyczną jest "widmo" dźwięku.
Widmo dźwięku - przedstawienie dźwięku w postaci sumy jego składników - tonów. Widmo jest przedstawiane zwykle jako wykres zależności poziomu natężenia do częstotliwości poszczególnych tonów składowych dźwięku.
Widmo dźwięku - przedstawienie dźwięku w postaci sumy jego składników - tonów. Widmo jest przedstawiane zwykle jako wykres zależności poziomu natężenia do częstotliwości poszczególnych tonów składowych dźwięku.
- Czas trwania dźwięku - z chwilą gdy ciało (np. struna) przestaje drgać, zanika także dźwięk.